डाक्टर गुण वा दोष पेशासँग जोडिदा देखिने वा नदेखिएका विचित्र मानव !
 |
पुरा भिडियो हेर्न तलको बक्समा क्लिक गर्नु होला
-डा. समिर लामा
बारम्बर भन्ने गरिन्छ, ‘डाक्टर भगवान होइन ।’ यसको अर्थ डाक्टर मानव स्वास्थ्यको जानकार मात्रै हो । मुख्य कुरा ऊ आफै मानव हो । त्यसैले उसमा मानवीय गुण वा दोष आम मानव भन्दा भिन्न हुन सक्दैनन् । ती गुण वा दोष पेशासँग जोडिदा देखिने विभिन्न चित्र यसप्रकार छन्ःडा. दधिची
धनी परिवारमा जन्मेका डा. दधिचीलाई कहिल्यै डाक्टर बन्छु भन्ने लागेको थिएन । तर, उनको वुवाले करकापमा पारेर भएपनि धेरै खर्च गरेर उनलाई डाक्टर बनाए । डाक्टर पढ्दा धेरै खर्च भएको कुरा दिमागमा छ । ब्यापारिक घरानाका भएकाले उनलाई त्यो धेरै कमाउन गरिएको लगानी जस्तो पनि लाग्छ । अहिले उनको काम गर्ने तरिका देख्दा उनी त्यो लगानीको बढी भन्दा बढी प्रतिफल खोजिरहेका छन् जस्तो लाग्छ ! ब्यापारिक पृष्ठभूमिका उनमा ब्यापारिक गुणहरु अझै धेरै देखिन्छन् । उनी महंगो गाडी चढ्छन्, क्लिनिकमा टिकट नकाटेको बिरामीको नमस्कार फर्काउन पनि चाहदैनन् । उनका नियमित बिरामीहरु प्रायः धनाढ्य परिवारकै हुन्छन् ।
डा. दुर्वासा
नाम अनुसारकै छ, डा. दुर्वासाको ब्यबहार । जो कोही उनीसँग बोल्न पनि डराउँछ । रिस त उनको नाकैमा झुण्डिएको जस्तै लाग्छ । उनको क्लिनिकमा हरेक कुरा मिलेको हुनुपर्छ । बिरामीले आफ्नो रोगबारे जिज्ञासा राख्दा उनको उत्तर हुन्छ, ‘तपाईं डाक्टर कि म डाक्टर ?’ धेरैपटक कुटाइ खानबाट जोगिएका तर पनि सुध्रिने छाँटकाँट नभएका उनी एक्लै बस्न मन पराउँछन् । उनको परिवारको बारेमा कसैलाई पनि थाहा छैन । किनकि उनलाई सोध्ने हिम्मत त कसले गर्नै सक्दैन । उनी हार्ड ड्रिंक्सका शौखिन हुन् ।
डा. बैद्य
शान्त स्वाभावका डा.बैद्य बिस्तारै बोल्छन् । कहिल्यै नरिसाउने उनले काम गर्न थालेको २० वर्ष पुगिसक्यो, जहिल्यै उनी स्कुटरमा देखिन्छन् । उनलाई एलोप्याथिक औषधी भन्दा आयुर्वेदिक औषधी र प्राकृतिक चिकित्सामा बढी विश्वास छ । बिरामीहरुलाई बेला–बेला योगा पनि सिकाइरहेका हुन्छन् । प्रेसरका विरामीलाई करेला खाने, निमपत्ता खाने सल्लाह दिइरहन्छन् । एउटै बिरामी हेर्न कम्तिमा आधा घण्टा लगाउँछन् । धर्ममा पनि उत्तिकै लगाव छ उनको । क्लिनिकको कोठामा पनि भगवानका प्रशस्तै तस्बिर सजाइएका छन् ।
डा.एमआर
नयाँ कारमा हुन्छन् उनी । महंगा मोबाइल फेरिरहने बानी छ । विदेश भ्रमणमा पनि निस्किरहन्छन् । गफ निकै मिठो गर्छन् । बिरामीलाई चाहिने भन्दा बढी नै औषधी भिडाउन सक्नु उनको खुबी हो । चिटिक्क परेर बस्ने उनको साथमा जहिले पनि दुई जना एम.आर ( मेडिकल रिप्रेजेन्टेटिभ) हुन्छन् । उनीहरुलाई आफ्नो पिएको जस्तो जिम्मेवारी दिएका छन् । उनको घरमा हरेक महिना महंगा सामग्री औषधी कम्पनीबाट सिधै आइपुग्ने हल्ला सुनिन्छ ।
डा. केके
के.के अर्थात् किरण कुमार । प्रख्यात सर्जन । तर, सबै उनलाई कसाइँ कुमार भन्छन् । अप्रेसनमा साह्रै सिपालु उनी ‘हरेक रोगको उपचार सर्जरी नै हो’ भन्ने मान्यता राख्छन् । उनकोमा गएको बिरामी अप्रेसनबिना फर्किने संभावना निकै कम हुन्छन रे ! विरामीसँग कमै बोल्ने उनी बाहिर भन्दा ओ.टी. (अप्रेसन थिएटर)मा रमाउँछन् । उनको ठाउँका मान्छे कसैका पनि एपेन्डिक्स र पित्तथैलि छैनन् रे ! किनभने उनले अप्रेसन गरेर झिक्दिसके । उनी पैसाको खासै लोभ गर्दैनन् । गरिब विरामीको सित्तैमा अप्रेसन गरिदिन्छन् ।
डा. बिजि
बि.जि अर्थात् बिजय जिसी । उनी आफूलाई डा. बिजि भन्न रुचाउँछन् । हुन पनि सधैं बिजि हुन्छन् । उनी हिँडिरहेका हुन् कि दौडिरहेका हुन्, सहकर्मीले कहिल्यै पत्ता लगाउन सकेनन् । मोबाइलामा निरन्तर बोल्छन् । बिरामी हेरिरहेको अवस्थामा पनि मोबाइलमा कुरा गर्न सक्ने खुबी छ उनको ! सधैं हतारमा देखिन्छन् । न्युनतम एक घन्टा ढिलो मात्रै हस्पिटल आइपुग्छन् । आउने बित्तिकै सबैलाई अत्याइदिन्छन् । किनभने हरेक कुरा टाइममा हुनुपर्छ भन्ने मान्यता छ उनको ! एउटा बिरामीलाई दुई मिनेट समय दिन्छन् । बिरामीले केही जिज्ञासा राख्यो भने उत्तर हुन्छ, ‘अहिले यो औषधि खानुस्, भएन भने फेरि भेटौँला ।’ बिहान छ बजे घरबाट निस्किने उनी रातको १० बजे मात्रै घर पुग्छन् ।
डा. पिपि
पी.पी अर्थात् प्रेम प्रसाद । तर, सबैले उनलाई परीक्षण प्रसाद भनेर चिन्छन् । बिरामीको समस्या सुन्न भन्दा बढी परिक्षण गर्छन् । अर्थात् इन्भेस्टिगेसनमा उनको ठूलो रुची छ । ल्याबको रिपोर्ट हेरेपछि बिरामी हेर्नै नपर्ने उनको मान्यता छ । हरेक टाउको दुखाईका लागि सिटी स्क्यान र पेट दुखाईका लागि भिडियो एक्स रे गर्नुपर्ने उनको दृढ विश्वास छ । शंकालु पाराका उनी ‘हरेक सानो कुरामा ठूलो समस्या लुकेको हुन्छ’ भन्ने मान्यता राख्छन् ।
डा. मैंहुँ
उनको असली नाम मोहम्मद हुसेन हो । तर, उनी डा. मैहुँका नामले प्रख्यात वा यसरी भनौं कुख्यात छन् । मेडिकल प्य्राक्टिसको २५ वर्ष भइसकेको छ उनको । आफ्नो ठाउँका नामुद डाक्टर हुन् । उनको समयमा कम्पिटिसनमा आउनसक्ने कोही थिएनन् । आजभोलि भने नयाँ प्रतिस्प्रर्धिहरु आउन थालेका छन् । उनमो घमण्ड घट्नुको साटो झन् बढेर गएको छ । कसैलाई मान्छे गन्दैनन् । बिरामीलाई छुन पनि खोज्दैनन् । उनको आत्मविश्वास भन्छ, ‘म जस्तो एक्सपिरिएन्स्ड डाक्टरले बिरामी जाँच्नै पर्दैन, हेरेरै रोग पत्ता लगाइदिन्छु ।’ उनले क्लिनिकमा आफ्नो लागि आरामदायी सोफा र बिरामीका लागि सानो स्टुलको ब्यबस्था गरेका छन् !
डा. साइनो
यो उनको उपनाम हो । आफ्नो नाम पत्ता लगाउन उनी आफैँले समेत नागरिकता हेर्नुपर्छ ! किनभने उनको बानीका कारणले बिरामी र सहकर्मीले डा. साइनो भन्छन् । उनीकहाँ आउने हरेक बिरामी उनको आफन्त पर्छ । किनभने उनी थर, उमेर र ठाउँ जताबाट मिल्छ त्यतैबाट साइनो लगाएर पठाउन सक्छन् । बिरामीसँग साइनो गाँसेर मीठो कुरा गर्छन् । आफ्नै उमेरकालाई साथी, अलिकति बढीकालाई दाई दिदी, बुढाबुढीलाई बुवाआमा, सानालाई नानी, बाबु भनेर साइनो लगाउँछन् । थर र ठाउँ मिल्यो भने त आफ्नै दाजुभाई र बाआमा भन्दा नजिक ठान्छन् ! प्रशस्त समय दिएर बिरामीका समस्या सुन्छन् । बिरामीहरु उनीदेखि सन्तुष्ट पनि छन् । दुई सन्तानका पिता उनको पारिवारिक जीवन पनि सुखी छ । उनले हेरेका बिरामी औषधीले होइन उनको कुराले निको हुन्छन् । जस्तो जटिल समस्या आाएपनि उनले रिफर नगरेसम्म बिरामीहरु अर्काे ठाउँमा जाँदैनन् ।
डा. बक्र
नाम अनुसारकै ब्यवहार भएका मान्छे हुन् उनी । उनले डाक्टरी कम र राजनिती बढी गर्न जानेका छन् । अरु डाक्टरका कुरा काट्न र अरुलाई गाली गर्न खप्पिस छन् । अरुले डाक्टरले लेखेको औषधी काटिदिने र बिरामीका अघि उक्त डाक्टरलाई होच्याउने गर्छन् । आफूले लेखेको औषधी बाहेक अरु औषधी नखान बिरामीलाई कडा चेतावनी दिन्छन्। बेला–बेलामा डाक्टर संघको चुनाबमा उठ्छन् । तर, अहिलेसम्म उनले जितेको कसैले थाहा पाएको छैन । कुरामा चाहिँ आफू जन्मजात राजनीतिक क्षमता भएको मान्छेका रुपमा अघि सार्छन् ।
माथिका उदाहरणहरु डाक्टर(हामी)मा भएका मानवीय गुण, अवगुणहरुको उच्चतम बिन्दु हुन् । यीनका केही अंश सबै डाक्टरमा हुन्छन् । तीमध्ये कोहीमा बढी होलान् त कोहीमा कम मात्रै । बिरामी भएर वा विरामी लिएर डाक्टरलाई भेट्दा डाक्टरहरुमा माथि उल्लेखित गुण अरुले पनि पक्कै भेटेका छन् । यी हामी भित्रका मानवीय गुण वा अवगुणहरुका चित्रण हुन् । यसले आफ्नो बारेमा सोच्न, बुझ्न, आफ्नो दृष्टिकोण र बिरामीप्रतिको ब्यवहार बुझ्न र परिमार्जन गर्न समेत सहयोग गर्न सक्छ ।
(पुनश्चः प्रोफेसर जोन मुर्ताघको पुस्तक ‘जनेरल प्राक्टिस’बाट नेपालीकरण गरिएको हो ।)
पुरा भिडियो हेर्न तलको बक्समा क्लिक गर्नु होला
|
|
.jpg)
0 comments