आधुनिक प्रेम यस्तै हुन्छन्, प्रेम, यौन आदि आधारभूत शारीरिक आवश्यकता नै हुन् !

उसले कति सजिलै भन्यो–हो, म कुमार होइन। यति संवेदनशील कुरा उ यसरी भन्थ्यो म उसलाई सोधिरहेकी छु– माया गर्छौ? कुनै युद्ध वा परीक्षामा सफल भएर पाएको तक्माको कहानी सुनाए झै गरी ऊ छाती फुलाएर भन्छ कुमार नहुनुको कथा। आफ्ना साहासिक काहानीलाई निरन्तरता दिन।

ऊ मेरा अवाक्क परेर ‘आ' भएको मुखलाई बेवास्ता गर्दै अघि बढ्छ ‘म तिमीलाई ढाट्न नि सक्थेँ र तिमी सजिलै पत्याउन सक्थ्यौ र सदैव यसबारे अनभिज्ञ रहन पनि सक्थ्यौ, तर म केही लुकाउन चाहन्न किनकि म हाम्रो सम्बन्धमा झुठोको कुनै अवशेष रहन दिन्न।’

उसका सत्यवादी कुराहरु सुनेपछि मैले आँखा जुध्लान कि भन्ने डरले निहुरिएको उसको भावभंगी नियालें। तर, सोच्न सकिनँ अब उसँग के बोल्ने अनि के गर्ने? पुरै खाली हुन्छ मानसपटल। अनि शून्यता छाउँछ वरिपरि। धेरै बेर पछि आफूलाई होसमा पाउँछु।

उसले भनेका घटना सपना भइदिए हुन्थ्यो जस्तो लाग्छ। तर, उसको निहुरिएको शिरले मलाई त्यो विपना नै हो भन्ने ठम्याउन धेरै बेर लागेन। निर्णय गर्नै सक्दिन वास्तवमा खुसी होऊ वा दुःखी होऊ। उसको सत्यवादको पक्ष लिऊँ वा उसले गरेको घटनाको विपक्षमा जाऊँ भनेर।

घटना गलत थियो। असह्य थियो। अझ हाम्रो जस्तो पूर्वीय दर्शन मान्ने समाजका महिलाका लागि यो एक सहन सीमा बाहिर थियो। तर पनि ऊ सत्य बोलिरहेको थियो। नबोल्दा हुने सत्य बोलेर उ हाम्रो प्रेमलाई विश्वासको बेरा लगाइरहेको थियो। तर, यो कस्तो सत्यता जुन थाहा पाउनु भन्दा थाहा नपाउँदा वेश हुने।

धेरै बेरको सन्नटालाई चिर्न उ बोल्यो–तिमीले यो प्रश्न नसोधेको भए हुन्थ्यो, म झुटो बोल्न नसक्ने।’ तर मैले उसलाई कुनै अग्नी परीक्षा लिन यो प्रश्न गरेको थिइनँ। नत उसको वास्तविकता थाहा पाएर नै सोधेकी थिएँ। कुरा गर्ने सिलसिलामा रमाइलोको लागि सोधेकी थिएँ। पूर्ण रुपमा विश्वस्त भएर ‘हो' भन्ने उत्तरको प्रतिक्षामा।

उसको ‘होइन' को जवाफ पाइसक्दा पनि धेरैबेर पर्खिरहेँ। कतै खित्त हास्दै ‘मजाक’ गरेको भन्छ कि भनेर।

***

केही समयअघि हामी एक तालिमको सिलसिलामा भेट भएका थियौं। सिप विकास मार्फत वृत्ति विकास गर्न आएका हामी भविष्यको लागि सम्बन्ध विकास गर्न लागिपरेका थियौं। हाम्रो जात फरक थियो। हाम्रो सम्बन्धलाई घरपरिवारले सहजै स्वीकार्ने सम्भावना थिएन। पढेलेखेका अनि बुझ्ने भइसकेका हामी यति जाबो कुराले हाम्रो मायालाई हल्लिन दिनुहुन्न भन्दै लागिपरेका थियौं मायाको बिउ रोप्न।

रुपमा ‘वाह!’ भन्ने खालको थिएन ऊ र म पनि। तर, पनि हामी एक अर्कामा भावानात्मक रुपमा पूर्ण निहित भइसकेका थियौ, सायद यसैलाई भन्छन्। ‘लभ इन फष्ट साइट’ भन्ने आधुनिक मायाको सिद्धान्त विपरित धेरै समयपछिको चिनाजानी र बोलचालपछि मात्र नजिकिएका थियौं, हामी।

सबैभन्दा मनपरेको कुरा उसको सत्यवादी चरित्र हो। जस्तोसुकै असहज परिस्थितिमा पनि ऊ झुठो बोल्दैनथ्यो। उसका नराम्रा बानीहरु सोध्दा एकदिन उसले भनेको थियो–म रक्सी पिउँछु तर पिउनका लागि मात्र हो, जिउनका लागि होइन। कहिलेकाहीँ पार्टी वा साथीसँग बस्दा पिउँछु। त्यसैले घरका कसैलाई थाहा छैन र भनेको पनि छैन। तास पनि खेल्छु, मात्र मनोरञ्जनका लागि पैसाका लागि हैन।

भन्नैपर्ने कुरा तिमी मेरो पहिलो प्रेमिका पनि होइनौ, तर म तिमीलाई धेरै माया गर्छु। ऊ हरेक सत्यको विछ्याईसँगै ‘तिमीलाई मात्र भनेको’ भन्न छुटाउँदैनथ्यो। सायद होला पनि, उसका कतिपय साथीले यो त केटी जस्तै छ न त रक्सी खान्छ न तास खेल्छ भनेको धेरै पटक सुनेकी पनि थिएँ।

कहिलेकाहीँ त डर लाग्थ्यो कतै उसले घरमा श्रीमती र दुईवटा छोराछोरी छन्, नभने नि हुन्थ्यो। तिमीलाई मात्र भनेको भन्छ कि भन्ने। म सहज रुपमा स्विकार्न थालेकी थिएँ, उसका ती बानीहरुलाई। आधुनिक माया यस्तै हुन्छ भन्दै।

घरमा आमाबुवा पनि भन्नुहुन्थ्यो–अचेलको जमानामा रक्सी नखाने केटा त पाईदैन होला तर पनि कति र कसरी खान्छ भन्ने चाहीँ बुझ्नुपर्छ।

तर, आज उसको सत्यवाणी नै घृणा गर्नुपर्ने कारण बनेको छ। उसको अन्तिम सत्यले घोचिरहेको जस्तो लागिरहेको छ। गिज्याइरहे जस्तो लागिरहेछ हाम्रो मायाको विश्वासलाई।

आफ्नो यौवनको तृष्णा मेटाउनैका लागि भनेर कुनै वेश्यालय पक्कै गएको थिएन, ऊ। हुनसक्छ उसले नलुकाएको सत्यमा परेकी उसकी पूर्व प्रेमिकासँग उसले शारीरिक र भावानात्मक सम्बन्ध विस्तार गरेको कोही पराइसँग साटिइसकेको थियो।

विल्कुलै अशुद्ध भइसकेको थियो। आखिर कुनै अर्की केटीसँग भावानात्मक र शारीरिक सम्बन्ध गाँसेपछि पनि उसले कुन किसिमको माया खोजिरहेको थियो मबाट?, के चाहन्थ्यो ऊ मसँग? तर पनि म माया गर्थें उसलाई, चोखो माया। ऊ मेरो पहिलो प्रेमी थियो। कहिलेकाहीँ डर लाग्थ्यो– उसले आफ्ना पूर्व प्रेमिकाको सूचीलाई बढाउनकै लागि वा आफ्नो भोक मेटाउनकै लागि त मसँग प्रेमको अभिनय गरिरहेको छैन? तर पनि विश्वास गर्थें उसले आफूलाई खुला किताब झैं पारदर्शी बनाएको थियो। जसलाई म सहजै पढ्न सक्थेँ।

उसका ती विगतका घटना अहिलेको आधुनिक भनिएको युगमा त्यति आश्चार्यजनक नहोलान्। तुलनात्मक रुपमा नेपाली संस्कृतिमा सकारात्मक परिवर्तन आईरहेको छ। पश्चिमावादको प्रभावका कारण रुढीवादी र अन्धविश्वासी भनेर चिनिने हाम्रा संस्कृति युग अनुकुलीत हुँदै गएको छ। म उसलाई  मनमनै प्रश्न गर्छु–आधुनिकता र पश्चिमावादको नक्कल गर्ने नाममा यो हदसम्म नेपाली संस्कृतिलाई दुर्गन्धित बनाउनु उचित हो? हो, म मान्छु नेपाली समाज पुरुषप्रधान हो। तर, पुरुषार्थको नाममा विवाहपूर्व वा विवाह पश्चात परस्त्रीसँग शारीरिक भोग विलाश गर्दै हिँड्न मिल्छ र? जतिसुकै पुरुषी ढोङ्गवाद घन्केपनि त्यति हदसम्म गएको कुन महिलाले सहर्ष स्वीकार्न सक्छे? के तिम्रो जस्तै मेरो पनि विगत भएको भए तिमीले मलाई स्वीर्काथ्यौ?'

एकदिन उसलाई मैले मेरो गाउँको कहानी सुनाएकी थिएँ, चोखो माया गर्ने जोडीबारे। आफ्नी प्रेमिकाको अर्कैसँग जबरजस्ती विवाह गरिदिएको र उनको लोग्ने फौजीमा एक वर्ष नवित्दै मरेको अनि उसले त्यस विधुवा प्रेमिका र उनको तीन महिनाको छोरो स्वीकारेर घर भित्र्याएको सत्यकथा।

अचम्म मान्दै मुख लेब्य्राएको थियो उसले। आखिर के अचम्म थियो र त्यस घटनामा? एउटा माया गर्ने मान्छेले सदैव आफ्नो मायालुको खुसीका लागि जे पनि गर्न सक्छ भन्ने उदाहरण न थियो त्यो।

मैले उसलाई सोध्थें–हाम्रो जीवनमा पनि त्यस्तै भयो भने के गर्छौ नि?'

‘अर्काको श्रीमती त मरे नि स्विकारिन्न भो। मन पराएको मान्छे भए नि, हाम्रो नि इज्जत छ’, उसले उत्तर फर्काउँथ्यो। आखिर कुन इज्जतको कुरा गर्छ ऊ। उसको इज्जत त्यही हो–कसैले शारीरिक भोग विलास गरिसकेकीका महिलालाई किन स्वीकार्ने?उसले यसो भन्दा यो सोचेन कि कतै उसले जस्तो मेरो मनले नि सोच्छ कि?

आधुनिक प्रेम यस्तै हुन्छन्। प्रेम, यौन आदि आधारभूत आवश्यकता जस्तै भएका छन्। त्यसैले कसैले मेरो तिमी पहिलो प्रेम भन्यो भने कि त त्यस किसिमको प्रेम पाउने मान्छे भाग्यमानी हुनुपर्छ। तर, पनि प्रेम बिना जीवन अधुरो हुन्छ। भनिन्छ, जीवनमा कोही एकसँग चोखो माया गरिएकै हुन्छ। जीवन खुसी बनाउन कि त प्रेम गरेको मान्छेसँग विवाह हुनुपर्छ कि त विवाह गरेको मान्छेलाई प्रेम गर्न थाल्नुपर्छ। प्रेमको मामलामा हरेक सत्य व्यक्त गरिनुहुन्न भन्ने लाग्दैन। जब दुई व्यक्ति जीवनयापनका लागि सम्बन्धमा गाँसिन्छन्, झुठको अवशेषसम्म रहन दिनुहुन्न। तर, त्यस हदसम्मको सत्यता बोल्नै नदिने अवस्था आउँदा चै राम्रो हो कि?यस्तै यस्तै प्रश्न मनभरी आइरहन्छन्। प्रश्नको उत्तर ठ्याक्कै आउँदैन। त्यसैले मेरो पहिलो प्रेम अस्वीकार गर्दै बसिरहेको छु।

पुरा भिडियो हेर्न तलको बक्समा क्लिक गर्नु होला